Καρκίνος Κεφαλής – Τραχήλου

Η θεραπεία για τον καρκίνο κεφαλής – τραχήλου εξαρτάται από το στάδιο και το σημείο της νόσου καθώς και απο τη συνολική κατάσταση υγείας του ασθενούς. Σε αρκετές περιπτώσεις οι ασθενείς λαμβάνουν συνδυασμό διαφορετικών τύπων θεραπειών. Συνήθως οι ασθενείς υποβάλλονται σε χειρουργική αφαίρεση του όγκου και στην συνέχεια είναι πολύ πιθανό να ακολουθήσει ακτινοθεραπεία σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία.

Η ακτινοθεράπεια αποτελεί βασική θεραπέια για την αντιμετώπιση του καρκίνου κεφαλής – τραχήλου και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι κυρίαρχη θεραπεία

Ο καρκίνος του ρινοφάρυγγα αποτελεί σπάνιο καρκίνο. Η μέση ηλικία εμφάνισης του είναι τα 50έτη.

Ενοχοποιούνται περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως τα παστά ψάρια και τα συντηρημένα κρέατα, η λοίμωξη από τον ιό EBV και το κάπνισμα.

Εμφάνιση Νόσου:  Ψηλαφητή μάζα (>60%), επίσταξη, ωταλγία, ρινική συμφόρηση, τρυσμός.  Νευρολογικές εκδηλώσεις εμφανίζονται σε προχωρημένη νόσο με επέκταση στη βάσης του κρανίου και τον σηραγγώδη κόλπο (εγκεφαλικές συζυγίες ΙΙΙ-VI, IX-XII).

Θεραπεία

Η κύρια θεραπεία του καρκίνου του ρινοφάρυγγα είναι η ακτινοθεραπεία ή η ακτινο-χημειοθεραπεία. Δεν υπάρχει καμία χειρουργική ένδειξη παρά μόνο μετά τη θεραπεία σε εμμένουσα τραχηλική νόσο (λεμφαδενοπάθεια).

Σε αρχόμενη νόσο περιορισμένη στον ρινοφάρυγγα εφαρμόζεται ακτινοθεραπεία μόνο, σε πιο εκτεταμένη νόσο με η χωρίς τραχηλική λεμφαδενοπάθεια εφαρμόζεται ταυτόχρονη ακτινο-χημειοθεραπεία.  Τα ποσοστά τοπικού ελέγχου και επιβίωσης είναι πάνω από >70-80%.  Τα ποσοστά αυτά είναι ακόμη υψηλοτέρα όταν εφαρμόζεται IMRT τεχνική (90-97% ποσοστά τοπικού ελέγχου). 

Οι τεχνικές που εφαρμόζονται στα νοσήματα της κεφαλής και του τραχήλου αναφέρονται αναλυτικότερα.( Link)

Ο καρκίνος της στοματικής κοιλότητας αποτελεί το 25-30% των καρκίνων της κεφάλης και του τραχήλου και αφορά τις ακόλουθες δομές: χείλη (45%), ούλα, παρειά, οπισθογόμφιο τρίγωνο, σκληρή υπερώα (5%), έδαφος στόματος και στα πρόσθια 2/3 της γλώσσας (15%).

Προ καρκινωματώδεις βλάβες της στοματικής κοιλότητας  θεωρούνται η ερυθροπλακία (30% πιθανότητα εξέλιξης) και η λευκοπλακία (4-18% πιθανότητα εξέλιξης).

  • Προδιαθεσικοι Παράγοντες: το κάπνισμα, αλκοόλ, πτωχή στοματική υγιεινή, έλλειψη Βιτ Α, κατανάλωση betel nut.

Εμφάνιση Νόσου:  Ασυμπτωματική επηρμένη/ερυθρή βλάβη, κακή εφαρμογή οδοντοστοιχιών, άλγος, δυσφαγία (λόγω καθήλωσης της γλώσσας), τρυσμός (σε διήθηση των πτερωιγοειδών), ωταλγία  (κλάδος κοινού κινητικού νεύρου CN V3), παρέκκλιση γλώσσας (υπογλώσσιο νεύρο- CN XII) , τραχηλική λεμφαδενοπάθεια (κυρίως σε προσβολή της γλώσσας και του εδάφους του στόματος).

Θεραπεία

Η θεραπεία συνίσταται σε Χειρουργική Επέμβαση ± Μετεγχειρητική Ακτινοθεραπεία ± Χημειοθεραπεία.

Η χημείο-ακτινοθεραπεία συγχορηγείται μετεγχειρητικά όταν υπάρχουν θετικά χειρουργικά όρια, εξωλεμφαδενική επέκταση και περινευριδικες διηθήσεις (Bernier/Cooper Adj ChemoRT Trial). Θα πρέπει να χορηγείται 6 εβδομάδες μετα το χειρουργείο.

Xειρουργείο ή Ακτινοθεραπεία?

Σε νοσήματα που αφορουν την γωνία των χειλιών ή σε ευμεγέθη νόσο των χειλιών (>2εκ ή 50% του χείλους), την παρειά (>2 εκ) και βλάβες του οπισθογομφίου τριγώνου με επέκταση στις γειτνιάζουσες περιοχές ( αμυγδαλή, παρεια, μαλθακή υπερώα) η ριζική ακτινοθεραπεία προτιμάται. 

Η ριζική Ακτινοθεραπεία συνδέεται με καλύτερο κοσμητικό αποτέλεσμα και χαμηλότερη νοσηρότητα.

  • Η Βραχυθεραπεία προτείνεται ως μονοθεραπεία σε αρχόμενη νόσο του χείλους, της γλώσσας ή του εδάφους του στόματος.  Επίσης προτείνεται συμπληρωματικά της εξωτερικής ακτινοθεραπείας σε προχωρημένη νόσο της γλώσσας και του εδάφους του στόματος, που απαιτούν υψηλές δόσεις για την επίτευξη υψηλότερου τοπικού ελέγχου της νόσου.

Οι τεχνικές που εφαρμόζονται στα νοσήματα της κεφαλής και του τραχήλου αναφέρονται αναλυτικότερα.( Link)

Ενώ οι υπόλοιποι καρκίνοι της κεφάλης και του τραχήλου εμφανίζουν μειωμένη επίπτωση τελευταία το αντίθετο ισχύει και τον καρκίνο του Οροφάρυγγα (μαλθακή υπερώα, αμυγδαλή, βάση γλώσσας, φάρυγγας). 

Συχνότερα εμφανίζεται στους άνδρες με παράγοντες κινδύνου το αλκοόλ, το κάπνισμα, η λοίμωξη από HPV (HPV 16), και η κατανάλωση betel nuts.

Το 40-80% των περιπτώσεων καρκίνου του Οροφάρυγγα σχετίζεται με HPV λοίμωξη και συνηθέστερα στου μη χρήστες καπνού και αλκοόλ.  Οι ασθενείς αυτοί φέρουν καλύτερη πρόγνωση και μελλοντικά μπορεί αυτοί οι ασθενείς να χρήζουν εξατομικευμένης αντιμετώπισης (πχ. xαμηλότερες δόσεις ακτινοβολίας- dose de-escalation με αποτέλεσμα και την χαμηλότερη τοξικότητα της?).

Εμφάνιση νόσου:  Η συχνότερη εκδήλωση της νόσου είναι μια ανώδυνη διόγκωση του    τραχήλου.

Για τη βάση της γλώσσας:  δυσφαγία, ωταλγία , πονόλαιμος

Για την αμυγδαλή: πονόλαιμος, τρυσμός, ωταλγία

Για την μαλακή υπερώα: λευκοπλακία, πονόλαιμος, οδυνοφαγία, τρυσμός,     διαταραχές   φώνησης

Τοίχωμα φάρυγγα: άλγος, οδυνοφαγία, αιμορραγία

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Θεραπευτικός Αλγόριθμος

  • Aρχόμενου σταδίου νόσου: 

Χειρουργική Εξαίρεση ± μετεγχειρητική ΑΚΘ ή Ριζική ΑΚΘ.

  • Ενδιάμεσου σταδίου νόσου:

Χειρουργική Εξαίρεση ± μετεγχειρητική ΑΚΘ ( κλασσική κλασματοποίηση/επιταχυνόμενη-υπερκλασματοποίηση) ± στοχευμενους παράγοντες (Βιολογικές Θεραπείες_

  • Προχωρημένο στάδιο νόσου:

Χημειο-ακτινοθεραπεία ± Εισαγωγική Χημειοθεραπεία.

Εμμένουσα  τραχηλική νόσος μετά από ριζική ΑΚΘ αντιμετωπίζεται χειρουργικά 6-8 εβδομάδες μετρά το πέρας της θεραπείας ή 12-15 εβδομάδες όταν η εκτίμηση γίνεται με PET/CT.

Οι τεχνικές που εφαρμόζονται στα νοσήματα της κεφαλής και του τραχήλου αναφέρονται αναλυτικότερα.( Link)

Ο Καρκίνος του λάρυγγα διαχωρίζεται στον υπεργλωττιδικό (30%-επιγλωττίδας, αρυταινοεπιγλωττιδικής πτυχής, αρυτενοειδών χόνδρων και νόθων φωνητικών χορδών), γλωττιδικό (69%-πρόσθια/οπίσθια γωνία, γνήσιες φωνητικές χορδές) και υπογλωττιδικό (1%-0.5 εκ από γνήσιες φωνητικές χορδές έως το πρώτο ημικρίκιο της τραχείας).

Παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη καρκίνου του λάρυγγα αποτελούν το κάπνισμα, το αλκοόλ και η κατάχρηση της φώνησης.  Επισης 20% προ καρκινικών καταστάσεων (ερυθροπλακία/λευκοπλακία) θα οδηγήσουν σε διηθητικό καρκίνο.

Ο Καρκίνος του Υποφάρυγγα (απιοειδής βόθρος, οπισθοκρικοειδη περιοχή, οπίσθιο φαρυγγικό τοίχωμα) αποτελεί σπάνιο καρκίνο που συνηθέστερα διαγιγνώσκεται σε προχωρημένο στάδιο (80%).  Εμφανίζεται συνηθέστερα σε άνδρες και σχετίζεται με το κάπνισμα, το αλκοόλ, ανεπάρκεια βιταμινών/σιδήρου και κατανάλωση betel nuts.

Εμφάνιση Νόσου:  Βράχος φωνής, οδυνοφαγία/πονόλαιμος, ωταλγία (CN X), πνιγμός, εισρόφηση και διόγκωση τραχήλου.

Θεραπεία

  • Γλωττιδικά καρκινώματα:

Για μη διηθητικά καρκινώματα της γλωττιδικής μοίρας του λάρυγγα (Tis) προτείνεται η ακτινοθεραπεία (88-92%) ως η μέθοδος με τον υψηλότερο τοπικό έλεγχο της νόσου έναντι του laser (83%) ή της αποφλοίωσης (72%).

Για ερχόμενα στάδια της νόσου προτείνεται η χορδεκτομή (C02 laser), η μερική λαρυγγεκτομή ή ημιλαρυγγεκτομή και η ριζική ακτινοθεραπεία. Μετεγχειρητικά η ακτινοθεραπεία επι ενδείξεων πρέπει πάλι να εφαρμόζεται.  Τα ποσοστά ελέγχου της νόσου είναι παρόμοια ανεξάρτητα από την θεραπευτική αγωγή.  Τα πλεονεκτήματα της ακτινοθεραπείας αποτελούν η διατήρηση του οργάνου, η καλύτερη ποιότητα της φωνής, και η αναίμακτη διαδικασία. 

Σε υποτροπή της νόσου προτείνεται χειρουργείο διάσωσης με εξαιρετικά υψηλά επίσης ποσοστά ελέγχου της νόσου.

  • Υπεργλωττιδικός Καρκίνος του Λάρυγγα: υπεργλωττιδική λαρυγγεκτομή, laser και ριζική ακτινοθεραπεία.

Όλες οι θεραπευτικές επιλογές σε αρχόμενα στάδια έχουν παρόμοια ποσοστά τοπικού ελέγχου .

Σε πιο προχωρημένη νόσο προτείνεται η ολική λαρυγγεκτομή ακολουθουμένη από ΑΚΘ ± χημειοθεραπεία (EΟRTC 22931/RTOG 95-01) ή ριζική ΑΚΘ (τροποποιημένη κλασματοποιηση-EORTC 22851/RTOG 9003) ή θεραπεία διατήρησης του λάρυγγα με ριζική ακτινο-χημειοθεραπεία (RTOG 91-11).

  • Για τα νοσήματα του Υποφάρυγγα προτιμάται η χορήγηση εισαγωγικής χημειοθεραπείας και αναλόγως της ανταπόκριση η ακτινοθεραπεία  ± χημειοθεραπεία ή το χειρουργείο (ολική λαρυγγεκτομή/λαρυγγοισοφαγεκτομή).

Αποτελούν σπάνιους όγκους (<1% των κακοήθων νοσημάτων).  Με συχνότερη εμφάνιση στους άνδρες της Ασίας και Αφρικής.

Εμφάνιση Νόσου:  Άλγος προσώπου, επίσταξη, τρυσμός, διπλωπία, θάμβος όραση, τριδυμαλγία, ωταλγία.

Θεραπεία: Οι όγκοι αυτοί αντιμετωπίζονται χειρουργικά και αναλόγως μπορεί να εφαρμοστεί μετεγχειρητική ακτινοθεραπεία.

Για ανεγχείρητους όγκους, τεχνικά ή σε ασθενείς που δεν μπορούν να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση, ή όταν επιθυμούμε να διασώσουμε κάποιο όργανο, π.χ. νόσος δίπλα στον οφθαλμό τότε εφαρμόζεται ριζική ακτινοθεραπεία ή ακτινοχειρουργική.

Στη νόσο αυτή δεν έχει φανεί όφελος από τη χορήγηση χημειοθεραπείας.

Αποτελούν το 3% περίπου των όγκων της Κεφαλής και του Τραχήλου, με ίδια επίπτωση και στα δύο φύλα περίπου στα 55 έτη.

Οι περισσότεροι όγκοι αφορούν στην παρωτίδα και σπανιότερα στους ελάσσονες σιελογόνους αδένες.

Συχνότερα εμφανίζονται ως ανώδυνες μάζες, με συνοδό άλγος, αδυναμία στο πρόσωπο, εξέλκωση του δέρματος, ωταλγία/δυσφαγία ή ψηλαφητός τραχηλικός λεμφαδένας.

Η θεραπεία είναι το Χειρουργείο. Η ακτινοθεραπεία εφαρμόζεται σε μη καλά διαφοροποιημένους όγκους, επι θετικών χειρουργικών ορίων,  τραχηλικής λεμφαδενοπάθειας, υπολειπόμενης νόσου, μεγάλη νόσο στη διάγνωση, εξωκαψική επέκταση, περινευριδικες διηθήσεις, υποτροπή.

Ο Καρκίνος του Θυρεοειδούς αποτελεί την συχνότερη ενδοκρινολογική κακοήθεια.  Ωστόσο παραμένει σπάνιος καρκίνος, <1% των κακοηθειών, με αυξημένη επίπτωση όμως την τελευταία 15ετία (>15%).

Η έκθεση σε παιδική ηλικία στην ακτινοβολία θεωρείται ο ισχυρότερος παράγοντας κινδύνου για ανάπτυξη του όγκου.  Συνδέεται με γονιδιακά νοσήματα, κυρίως ο θηλώδης υπότυπος.

Η αντιμετώπιση είναι χειρουργική με χορήγηση Ραδιενεργού Ιωδίου ακολούθως για του περισσότερους υπότυπους. 

Ακτινοθεραπεία εφαρμόζουμε μετεγχειρητικά και μετά τη χορήγηση ραδιενεργού Ιωδίου όταν εξαρχής υπήρχε πολύ μεγάλος όγκος με εξωθυρεοειδική επέκταση σε ασθενή >45

Στο 3-5% των καρκινωμάτων της Κεφαλής και του Τραχήλου δεν ανευρίσκεται η πρωτοπαθής εστία.  Η συνηθέστερη περιοχή που θεωρούμε ότι προκύπτουν τα νοσήματα αυτά είναι ο Οροφάρυγγας.

Συνήθως θα εκδηλωθούν ως ανώδυνη τραχηλική λεμφαδενοπάθεια.

Απαιτείται εκτεταμένη διερεύνηση της πρωτοπαθούς εστίας και διενέργεια PET Scan, όπου και πάλι μπορεί να μην βρεθεί η πρωτοπαθής εστία.

Η θεραπεία τότε είναι το χειρουργείο, η ριζική ακτινοθεραπεία ή και η μετεγχειρητική ακτινοθεραπεία επί  ενδείξεων.

Ποιος είναι ο στόχος της ακτινοθεραπείας?

Όλες οι βλεννογονικές επιφάνειας υψηλού ρίσκου καθώς και τραχηλικοί λεμφαδένες αμφωτερόπλευρα.

Ακτινοθεραπεία

Οι δύο κύριοι τύποι θεραπείας που προτείνονται για την αντιμετώπιση του καρκίνου κεφαλής και τραχήλου είναι η ακτινοθεραπεία και η χειρουργική επέμβαση και η επιλογή τους εξαρτάται από την περιοχή στην οποία πρωτοεμφανίστηκε ο κακοήθης όγκος, (π.χ. γλώσσα, λαιμός, κ.ά.), διότι κάθε περιοχή αντιμετωπίζεται και ανταποκρίνεται με διαφορετικό τρόπο σε τύπους θεραπείας.

Η θεραπεία του καρκίνου κεφαλής και τραχήλου εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως η εντόπιση της νόσου, το στάδιο, το μέγεθος του όγκου και η γενικότερη υγεία του ασθενή. Ο συνδυασμός δύο ή και τριών τύπων θεραπείας μπορεί να αποδειχθεί αποτελεσματικός, ενώ η αντιμετώπισή του χρειάζεται διεπιστημονική προσέγγιση που περιλαμβάνει Χειρουργό, Ακτινοθεραπευτή – Ογκολόγο και Παθολόγο – Ογκολόγο και ομάδα υποστήριξης (πόνου, σίτισης, οδοντιάτρου, λογοθεραπευτή, ψυχολόγου κα.)

Η ακτινοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση του οργάνου που πάσχει χωρίς να χρειαστεί επεμβατική μέθοδος για να αφαιρεθεί ο όγκος.

Έτσι η IMRT τεχνική αποτελεί την καθιερωμένη – Standard of Care – ακτινοθεραπευτική τεχνική για  την αντιμετώπιση των καρκίνων της κεφαλής και του τραχήλου, σε συνδυασμό με απεικονιστικά καθοδηγούμενη ακτινοθεραπεία (προκείμενου να παρακολουθούνται ανατομικές αλλαγές, όπως ανταπόκριση της νόσου ή απώλεια βάρους) και να εξατομικεύεται περαιτέρω το πλάνο θεραπείας του ασθενούς.

Η τεχνική επίσης εξασφαλίζει όφελος στην ξηροστομία που εμφανίζουν οι ασθενείς (<30%) με προστασία των σιελογόνων αδένων,  καθώς και στην διατήρηση της κατάποσης με προστασία των φαρυγγικών μυών.

Σε περίπτωση τοπικής υποτροπής συστήνεται η  επανακτινοβόληση με στερεοτακτική ακτινοχειρουργική/ακτινοθεραπεία (SBRT) ή βραχυθεραπεία. Η θεραπείες αυτές μπορούν να χορηγηθούν με ασφάλεια συγχρόνως με χημειοθεραπεία ή στοχευμενους παράγοντες όταν υπάρχει ένδειξη.

*Πριν την έναρξη της RT:

  • Εκτίμηση- ασκήσεις από λογοθεραπευτή/εργοθεραπευτή- Φωνή -Κατάποση.
  • Διατροφολογική αξιολόγηση και τοποθέτηση γαστροστομίας για σίτιση από αυτή κυρίως όταν υπάρχει σημαντική απώλεια βάρους προ θεραπείας (>10% σε 3 εβδομάδες).
  • Οδοντική φροντίδα

Η οδοντική φροντίδα αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της προετοιμασίας για τη θεραπεία.

Πριν ξεκινήσει η ακτινοθεραπεία ο ασθενής θα πρέπει να συζητήσει με το θεράποντα ιατρό του το κατά πόσο χρειάζεται να δει οδοντίατρο πριν ξεκινήσουν οι συνεδρίες, για μία πλήρη εικόνα και εκτίμηση της οδοντικής υγείας προ ακτινοθεραπείας. Καθώς οι θεραπείες θα εξελίσσονται το στόμα γίνεται ξηρό και εμφανίζει αυξημένο κίνδυνο για τερηδόνα. Ωστόσο, η γνώση αυτή θα βοηθήσει τον οδοντίατρο να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να το αποτρέψει.

Οδοντιατρικός καθαρισμός, φθορίωση, εξαγωγές δοντιών 2 εβδομάδες προ θεραπείας.

Πιθανές παρενέργειες

Οι παρενέργειες της ακτινοβολίας στην περίπτωση καρκίνου κεφαλής και τραχήλου περιορίζονται συνήθως στην περιοχή –στόχο που λαμβάνει την ακτινοβολία και τις περισσότερες φορές εξαλείφονται με την πάροδο του χρόνου, μετά την ολοκλήρωση των θεραπειών, από 2 εβδομάδες έως και 6-12 μήνες μετα την ολοκλήρωση της θεραπείας

Η ανταπόκριση του ασθενή στη θεραπεία και η γενικότερη κατάσταση της υγείας του κατά και μετά τη θεραπεία προσδιορίζεται σημαντικά και από το πώς και πόσο θα φροντίζει και ο ίδιος τον εαυτό του. Για το σκοπό αυτό, θα πρέπει να ακολουθήσει τις  Γενικές οδηγίες κατά τη διάρκεια της θεραπείας (Link)

Πιθανές Παρενέργειες:

-Άμεσες: Βλεννογονίτιδα, Δερματίτιδα, Ξηροστομία, Δυσκαταποσία, Απώλεια Βάρους, διαταραχές γεύσεις.

-Απώτερες (>6μήνών): Ινώση των μαλακών μορίων, καλοήθες λεμφαγγειακό οίδημα,  τρυσμός, ξηροστομία, απώλεια ακοής, υποθυρεοειδισμός, υποΰποφισισμός, οστεονέκρωση,  αγγειοπάθεια, μετακτινική νέκρωση των κροταφικών λοβών του εγκεφάλου (απεικονιστικό εύρημα), αλωπεκία τριχωτού προσώπου/τραχήλου.

Πιθανές Παρενέργειες:

Άμεσες: εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της θεραπείας

Βλεννογονίτιδα, Δερματίτιδα, Ξηροστομία, Δυσκαταποσία, Απώλεια Βάρους, διαταραχές γεύσεις, Βράγχος Φωνής, Οδυνοφαγία, Αλωπεκία στην περιοχή του αυχένα, προσώπου, τραχήλου.

Ο συνδυασμός της ΑΚΘ με συγκεκριμένα χημειοθεραπευτικά φάρμακα (πλατίνα) μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμη απώλεια ακοής, έως και στο 30% των ασθενών.

Ένα ποσοστό των ασθενών ( <15%) εμφανίζει μακρόχρονη εξάρτηση από την χρήση της προσωρινής γαστροστομίας.

Απώτερες (>6μήνών): Ινώση των μαλακών μορίων-μυών, καλοήθες λεμφαγγειακό οίδημα,  τρυσμός, ξηροστομία, απώλεια ακοής, υποθυρεοειδισμός, υποΰποφισισμός, οστεονέκρωση γνάθου, αγγειοπάθεια, ακτινονέκρωση των κροταφικών λοβών του εγκεφάλου (απεικονιστικό ευρημα), μυελίτιδα, διαταραχές, ξηροστομία αίσθηση ηλεκτρικού ρεύματος στα άκρα (L’hermitte syndrome), οίδημα λάρυγγα, στένωση γλωττίδας.

   

Ακόμη και με το όφελος που προσφέρει η IMRT θεραπεία αναφορικά με την ξηροστομία αυτή θα παραμείνει σε περισσότερο από τους μισούς ασθενείς στους 6 μήνες, στο 25 % των ασθενών στο έτος και σε λιγότερο από το 10% μετά τα δυο έτη (RTOG 00 22).

Τέλος, συγκεκριμένα για τον καρκίνο του λάρυγγα, η διατήρηση του συνδέεται με καλύτερη ποιότητα κοινωνικής, ψυχικής και νοητικής λειτουργίας συγκριτικά με το χειρουργείο. Οι ασθενείς έχουν ανάγκη από λιγότερα παυσίπονα και ψυχική στήριξη.  Βεβαίως το λαρυγγικό οίδημα, η ηπία διαταραχή στην ομιλία, η δυσφαγία  και η ξηροστομία  να αποτελούν σε ήπιο βαθμό, μόνιμες παρενέργειες της θεραπείας διάτρησης του οργάνου.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ

Ενδοσκοπικός έλεγχος ανά 3μηνο το πρώτο έτος μετά την θεραπεία, κάθε 2-4 μήνες το 2ο έτος, κάθε 6 μήνες τον 3-5ο έτος και ετησίως μετα τα 5 έτη.

Παράλληλα απεικόνιση επί συμπτωματων.

Επίσης ελεγχος της θυρεοειδικής λειτουργίας (TSH), του λόγου, της ακοής (ακουόγραμμα) και οδοντιατρική εκτίμηση ανά 6μηνο.

Η  διακοπή του καπνίσματος συστήνεται και πριν την έναρξη θεραπείας για την δραστικότερη εφαρμογή της (καλύτερα οξυγονωμένοι ιστοί), ωστόσο και μετα καθώς τα νοσήματα αυτά σχετίζονται και με υψηλότερη επίπτωση εμφάνισης δεύτερου καρκίνου.

Καρκίνος Κεφαλής – Τραχήλου

Ο Καρκίνος Κεφαλής και Τραχήλου είναι ο έβδομος συνηθέστερος τύπος καρκίνου με περισσότερους από 150.000 νέους ασθενείς ετησίως. Με τον όρο καρκίνος της κεφαλής και του τραχήλου περιγράφουμε κάθε καρκίνο που ανευρίσκεται στην περιοχή της κεφαλής ή του τραχήλου, εκτός από τα μάτια, τον εγκέφαλο, τα αυτιά ή τον οισοφάγο. Αποτελεί τον τέταρτο σε συχνότητα καρκίνο στον ανδρικό πληθυσμό και συνήθως εμφανίζεται σε άτομα άνω των 50 ετών.